Współczesne dzieci dorastają szybciej niż kiedykolwiek dotąd. Muszą stawić czoła silnemu współzawodnictwu i wysokim wymaganiom. Coraz częściej się zdarza, że są wychowywane w niepełnej rodzinie, żyją w domu ciągłych konfliktów dorosłych i spędzając dużo czasu przed telewizorem lub komputerem — mają kontakt z silnymi naciskami dzisiejszego świata, potężnym hałasem oraz wysokim poziomem przestępczości.
Środki masowego przekazu silnie uwrażliwiają dzieci na czyhające niebezpieczeństwa, a coraz szybsze tempo życia nie pozwala im na wystarczającą regenerację po okresie stresu.
Chociaż nie możemy zlikwidować wszystkich nacisków z życia dziecka, możemy nauczyć je umiejętności radzenia sobie ze stresem, zarządzania nim, które poprawią jego obecne życie i tym samym oszczędzą wielu dodatkowych problemów w przyszłości.
Czynniki powodujące stres
Stres i rozwój dziecka są ze sobą wielorako powiązane. Przykładem tutaj może być nauka załatwiania się do nocnika dla dwulatka, nauka czytania dla siedmiolatka, uniezależnianie się od rodziny dla nastolatka itd. Wszystkie te zadania ze swej natury stanowią wyzwanie i wywołują ogromny stres. Dzieci mające trudności z opanowaniem nowych umiejętności odczuwają dodatkowy stres, gdyż nie sprostali własnym wymaganiom i rozczarowali innych.
Warto zaznaczyć, że pewne czynniki stresogenne łączą się z określonymi fazami rozwoju dziecka.
Sytuacje stresowe w okresie przedszkolnym:
* Nieśmiałość i lęk przed obcymi
* Nauka dzielenia się z innymi
* Lęk przed oddzieleniem od rodziców
* Napady gniewu i złości.
Sytuacje stresowe w okresie szkolnym:
* Przejście do środowiska szkolnego
* Upór i nieposłuszeństwo
* Samokrytycyzm
* Zazdrość o miłość i uwagę rodziców
* Zwiększone wymagania dotyczące wyników w nauce
* Zwiększona samoświadomość.
Sytuacje stresowe w okresie dojrzewania
* Wzrastające poczucie niezależności i autonomii
* Zachowania buntownicze, kłamstwo
* Kontakt z narkotykami i przemocą
* Konflikty z rodzicami o granice wolności
* Naciski rówieśników
* Badanie granic własnej kontroli
Dlatego, aby pomóc naszym dzieciom radzić sobie ze stresem, musimy nie tylko rozumieć i akceptować indywidualne różnice w podatności na stres, lecz również brać pod uwagę ich wiek, płeć i kolejność, w jakiej przyszły na świat.